บทความเกี่ยวกับ วัยรุ่น
คนเป็นคนที่ - 2646 [Date : 19 เม.ย. 2553 ]   
 
ลูก สาว…กระโปรงสั้น…เสื้อสายเดี่ยว
 
วันที่ 19 เม.ย. 2553   โดย เทวีรัตน์ ลีลานุช
 
 

[ คัดลอกจากหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน วันอาทิตย์ที่ 16 พฤษภาคม 2542]

ลูกสาว...กระโปรง สั้น...เสื้อสายเดี่ยว

เทวีรัตน์ ลีลานุช


เมื่อลูกสาวคนเดียวของผู้เขียนเข้าไปเป็น "น้องใหม่" ของคณะวิยาการจัดการสาขาการโรงแรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศรีราชา เมื่อปีที่แล้วได้ประมาณ 2-3 เดือน ก็ถูกรุ่นพี่ผู้หวังดีเรียกไปตักเตือน ด้วยความห่วงใยในเรื่องการแต่งกาย (เครื่องแบบนิสิต) ว่า… กระโปรงที่นุ่งนั้นสั้นไปหน่อยนะน้อง

ลูกสาวกลับบ้านมาเล่าให้ฟัง พร้อมกับบ่นว่า…
"แหมกระโปรงไม่เห็นสั้นสักหน่อยเลยแม่ทำไมพี่เขาต้องว่าด้วย"
เราผู้เป็นแม่ก็ได้แต่แสดงความคิดเห็นว่า กระโปรงตัวที่พี่เขาว่าเนี่ย มันก็สั้นจริงเสียด้วย "ถ้า" เราไปนุ่งเป็นเครื่องแบบ
ถ้านุ่งไปเดินโต๋เต๋ ตุ้งติ้ง แถวสยามฯมันก็งั้นๆ ไม่สั้นหรอกลูกเอ๋ย… ดูสวยดีซะอีกเพราะขาหนูก็เรียวยาวขาวสวยสูสีพี่ป๊อปเชียวหละ
หลังจากนั้นไม่นาน…มหาวิทยาลัยก็มีกีฬาสี … เอ๊ะ…หรือเขาเรียกกีฬาภายในอะไรประมาณนั้นก็จำไม่ได้แล้ว

คุณลูกสาวขาวสวยหมวยซ่าส์ของผู้เขียนก็ได้เข้าร่วมกิจกรรม ด้วยการเป็นเชียร์ลีดเดอร์ร่วมกับเพื่อนๆ อีกหลายคนทั้งหนุ่มและสาว ในสาขาวิชาของเขา พร้อมกับมีออร์เดอร์ให้แม่ควบเจ้าเต่าเหลืองเลิฟบัก ไปช่วยเป็นกำลังใจหน่อย เพราะเขามีการแข่งขันทีมเชียร์ด้วย…
ชุดเชียร์ลีดเดอร์ที่พวกเขาช่วยกันออกแบบก็แสนจ๊าบ ด้วยเสื้อเปิดหลังเปลือยไหล่มีสายขนาดเส้นสปาเกตตีผูกคล้องคอ เป็นโบสีแดงแรงฤทธิ์ กับกระโปรงย้วยสั้นสะท้านทรวงสีทอง สวมทับกางเกงขาสั้นสนิทสีดำ
เมื่อประกอบกับท่าเต้น-ต่อตัว-ตีลังกามหาสนุกระหว่างลีดแล้ว เรียกเสียง (คราง) ฮือ-และ (ถอนหายใจ) เฮือก…จากผู้ดู (หนุ่ม) รอบสนามได้ดังเด็ดทีเดียว..

ผู้เขียนก็ยังแปลกใจไม่หายมาถึงวันนี้ด้วย นึกไม่ถึงว่า ลูกสาวแสนโนเนอะหน่อมแน้มเจ้าของฉายา "น้องเล็ก ยังร้ายอยู่" ประจำบ้าน จะกลายร่างมาเป็นสาวมั่นมาแรงแทบแซง "มาดอนน่า" ไปได้ไง…(วะ)

มีเพื่อนผู้เป็นคุณแม่และคุณพ่อหลายคนทีเดียวที่ตั้งประเด็น คุยถึงเรื่อง "กระโปรงสั้น" และ "เสื้อสายเดี่ยว" หรือ "สาย(เส้น) สปาเกตตี" ของคุณลูกอยู่บ่อย ๆ

บางคนบอกว่าลูกสาวฉันห้ามนุ่งสั้นเลยหัวเข่าขึ้นมาเด็ดขาด ยิ่งเสื้อเปิดหลังเปิดไหล่สวยเดี่ยว ไม่เดี่ยวละก็…ห้ามขาด ถ้าใส่ละก็ เป็นตัดญาติขาดพ่อ-แม่ ลูกกันเชียว

บางคนก็บอกว่า จะใส่ไปไหนยังไงก็ต้องพิจารณากันเป็นกรณี ๆ ไป… เช่น ไปเรียนหนังสือห้ามไปคนเดียว ไปกับเพื่อนชายห้าม แต่เพื่อนหญิงได้ …ถ้าไปกับพ่อ-แม่ พี่น้องหรือมีผู้ใหญ่ไปด้วยก็ให้ใส่ได้ตามความเหมาะสม ตามกาลเทศะ… ไปเที่ยวกลางวันไม่ได้ กลางคืนใส่ได้ ขึ้นรถประจำทางรถแท็กซี่ไม่สมควรนุ่งสั้นไม่ควรใส่เสื้อสายเดี่ยว
หรือถ้าจะใส่ก็ให้มีเสื้อตัวนอกคลุมทับอีกที โอ๊ย…สารพัดความเห็น ส่วนใหญ่แล้วก็มักจะเน้นเรื่อง "ห้าม" เรื่องความควรไม่ควร เรื่องกาละเทศะ ไม่ค่อยมีคนพูดถึงประเด็น "รูปร่าง" ของผู้สวมใส่สักเท่าไหร่

อย่างพวกขาสั้น-โก่ง-โค้ง-งอ แผลเป็นลายพร้อย ดูยังไง ก็ไม่เจริญหูเจริญตา รวมถึงพวกน้ำหนักเกินพิกัดมาตราฐานความงาม ถึงแม้จะเหมาะสมกับกาละเทศะขนาดไหนยังไงก็ตาม ก็ต้องร้องขอว่า อย่าใส่เล้ย แม่เจ้าประคุณทูนหัวจ๋า…มันประจานตัวเองเสียเปล่านะจ๊ะ

ลูกสาวใครใคร่ห้ามก็ห้ามไป ห้ามให้ได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน… ถ้ามั่นใจว่าลูกสาวไม่เอาเสื้อ…กระโปรงชุดต้องห้ามใส่ถุงไปเปลี่ยน หรือยืมชุดสุดเปรี้ยวของเพื่อนซี้มาใส่เมื่อเขานัดไปซิ่งกัน

ส่วนลูกสาวฉันไม่เคยห้าม ก็บ้านเรามีนโยบาย การซื้อกระโปรง-เสื้อแบบ "พูล" ตัวเดียวใส่ควบทั้งสองวัยแม่ลูก จะสั้น-ยาว-สายเดี่ยว-ไร้สาย ก็ม่ายมีปัญหาเพราะถือว่า ถ้าคนใส่มี "สติ" "ปัญญา" และ "ท่ามั่น (ใจ) พอ ๆ กับทรวดทรง สแลนเดอร์สูสีกับน้องซิ้นดี้แล้วละก็ เสื้อผ้าอาภรณ์ไม่มีความหมาย

จะใส่หรือไม่ใส่ก็ม่ายช่ายเรื่องสำคัญ จริงอ๊ะป่าว…ท่านผู้ชม

เทวีรัตน์ ลีลานุช

 
 

[ ที่มา...http://www.elib-online.com/doctors/mental_miniskirt.html ]

URL Link : http://www.elib-online.com/doctors/mental_miniskirt.html

 

     
   


[Home] [โรคเด็ก] [เสพสมให้สมอารมณ์หมาย] [คู่มือเลี้ยงลูก] [คลินิกเด็ก] [ผู้สูงวัย] [ครอบครัว] [คุมกำเนิด] [วัยรุ่น] [เบี่ยงเบน] [กฏหมาย] [สุขภาพจิต] [ผู้หญิง ผู้หญิง] [กามโรค]