|
ลูก สาว
กระโปรงสั้น
เสื้อสายเดี่ยว |
|
|
|
|
วันที่ 19 เม.ย. 2553 โดย เทวีรัตน์ ลีลานุช |
|
|
|
|
|
|
|
|
[
คัดลอกจากหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน วันอาทิตย์ที่ 16 พฤษภาคม 2542]
ลูกสาว...กระโปรง
สั้น...เสื้อสายเดี่ยว
เทวีรัตน์ ลีลานุช
เมื่อลูกสาวคนเดียวของผู้เขียนเข้าไปเป็น "น้องใหม่"
ของคณะวิยาการจัดการสาขาการโรงแรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ศรีราชา เมื่อปีที่แล้วได้ประมาณ 2-3 เดือน
ก็ถูกรุ่นพี่ผู้หวังดีเรียกไปตักเตือน
ด้วยความห่วงใยในเรื่องการแต่งกาย (เครื่องแบบนิสิต) ว่า
กระโปรงที่นุ่งนั้นสั้นไปหน่อยนะน้อง
ลูกสาวกลับบ้านมาเล่าให้ฟัง พร้อมกับบ่นว่า
"แหมกระโปรงไม่เห็นสั้นสักหน่อยเลยแม่ทำไมพี่เขาต้องว่าด้วย"
เราผู้เป็นแม่ก็ได้แต่แสดงความคิดเห็นว่า
กระโปรงตัวที่พี่เขาว่าเนี่ย
มันก็สั้นจริงเสียด้วย "ถ้า" เราไปนุ่งเป็นเครื่องแบบ
ถ้านุ่งไปเดินโต๋เต๋ ตุ้งติ้ง แถวสยามฯมันก็งั้นๆ
ไม่สั้นหรอกลูกเอ๋ย
ดูสวยดีซะอีกเพราะขาหนูก็เรียวยาวขาวสวยสูสีพี่ป๊อปเชียวหละ
หลังจากนั้นไม่นาน
มหาวิทยาลัยก็มีกีฬาสี
เอ๊ะ
หรือเขาเรียกกีฬาภายในอะไรประมาณนั้นก็จำไม่ได้แล้ว
คุณลูกสาวขาวสวยหมวยซ่าส์ของผู้เขียนก็ได้เข้าร่วมกิจกรรม
ด้วยการเป็นเชียร์ลีดเดอร์ร่วมกับเพื่อนๆ อีกหลายคนทั้งหนุ่มและสาว
ในสาขาวิชาของเขา พร้อมกับมีออร์เดอร์ให้แม่ควบเจ้าเต่าเหลืองเลิฟบัก
ไปช่วยเป็นกำลังใจหน่อย เพราะเขามีการแข่งขันทีมเชียร์ด้วย
ชุดเชียร์ลีดเดอร์ที่พวกเขาช่วยกันออกแบบก็แสนจ๊าบ
ด้วยเสื้อเปิดหลังเปลือยไหล่มีสายขนาดเส้นสปาเกตตีผูกคล้องคอ
เป็นโบสีแดงแรงฤทธิ์ กับกระโปรงย้วยสั้นสะท้านทรวงสีทอง
สวมทับกางเกงขาสั้นสนิทสีดำ
เมื่อประกอบกับท่าเต้น-ต่อตัว-ตีลังกามหาสนุกระหว่างลีดแล้ว
เรียกเสียง (คราง) ฮือ-และ (ถอนหายใจ) เฮือก
จากผู้ดู (หนุ่ม)
รอบสนามได้ดังเด็ดทีเดียว..
ผู้เขียนก็ยังแปลกใจไม่หายมาถึงวันนี้ด้วย นึกไม่ถึงว่า
ลูกสาวแสนโนเนอะหน่อมแน้มเจ้าของฉายา "น้องเล็ก ยังร้ายอยู่"
ประจำบ้าน จะกลายร่างมาเป็นสาวมั่นมาแรงแทบแซง "มาดอนน่า"
ไปได้ไง
(วะ)
มีเพื่อนผู้เป็นคุณแม่และคุณพ่อหลายคนทีเดียวที่ตั้งประเด็น
คุยถึงเรื่อง "กระโปรงสั้น"
และ "เสื้อสายเดี่ยว"
หรือ "สาย(เส้น) สปาเกตตี"
ของคุณลูกอยู่บ่อย ๆ
บางคนบอกว่าลูกสาวฉันห้ามนุ่งสั้นเลยหัวเข่าขึ้นมาเด็ดขาด
ยิ่งเสื้อเปิดหลังเปิดไหล่สวยเดี่ยว ไม่เดี่ยวละก็
ห้ามขาด ถ้าใส่ละก็
เป็นตัดญาติขาดพ่อ-แม่ ลูกกันเชียว
บางคนก็บอกว่า จะใส่ไปไหนยังไงก็ต้องพิจารณากันเป็นกรณี ๆ ไป
เช่น ไปเรียนหนังสือห้ามไปคนเดียว ไปกับเพื่อนชายห้าม แต่เพื่อนหญิงได้
ถ้าไปกับพ่อ-แม่ พี่น้องหรือมีผู้ใหญ่ไปด้วยก็ให้ใส่ได้ตามความเหมาะสม
ตามกาลเทศะ
ไปเที่ยวกลางวันไม่ได้ กลางคืนใส่ได้
ขึ้นรถประจำทางรถแท็กซี่ไม่สมควรนุ่งสั้นไม่ควรใส่เสื้อสายเดี่ยว
หรือถ้าจะใส่ก็ให้มีเสื้อตัวนอกคลุมทับอีกที โอ๊ย
สารพัดความเห็น
ส่วนใหญ่แล้วก็มักจะเน้นเรื่อง "ห้าม" เรื่องความควรไม่ควร
เรื่องกาละเทศะ ไม่ค่อยมีคนพูดถึงประเด็น "รูปร่าง"
ของผู้สวมใส่สักเท่าไหร่
อย่างพวกขาสั้น-โก่ง-โค้ง-งอ แผลเป็นลายพร้อย ดูยังไง
ก็ไม่เจริญหูเจริญตา รวมถึงพวกน้ำหนักเกินพิกัดมาตราฐานความงาม
ถึงแม้จะเหมาะสมกับกาละเทศะขนาดไหนยังไงก็ตาม ก็ต้องร้องขอว่า
อย่าใส่เล้ย แม่เจ้าประคุณทูนหัวจ๋า
มันประจานตัวเองเสียเปล่านะจ๊ะ
ลูกสาวใครใคร่ห้ามก็ห้ามไป ห้ามให้ได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน
ถ้ามั่นใจว่าลูกสาวไม่เอาเสื้อ
กระโปรงชุดต้องห้ามใส่ถุงไปเปลี่ยน
หรือยืมชุดสุดเปรี้ยวของเพื่อนซี้มาใส่เมื่อเขานัดไปซิ่งกัน
ส่วนลูกสาวฉันไม่เคยห้าม ก็บ้านเรามีนโยบาย
การซื้อกระโปรง-เสื้อแบบ "พูล" ตัวเดียวใส่ควบทั้งสองวัยแม่ลูก
จะสั้น-ยาว-สายเดี่ยว-ไร้สาย ก็ม่ายมีปัญหาเพราะถือว่า
ถ้าคนใส่มี "สติ" "ปัญญา" และ "ท่ามั่น (ใจ) พอ ๆ กับทรวดทรง
สแลนเดอร์สูสีกับน้องซิ้นดี้แล้วละก็ เสื้อผ้าอาภรณ์ไม่มีความหมาย
จะใส่หรือไม่ใส่ก็ม่ายช่ายเรื่องสำคัญ จริงอ๊ะป่าว
ท่านผู้ชม
|
เทวีรัตน์
ลีลานุช
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[ ที่มา...http://www.elib-online.com/doctors/mental_miniskirt.html ]
|
|
|
URL
Link :
http://www.elib-online.com/doctors/mental_miniskirt.html |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|