| |
|
ชมรมเซ็กซ์หมู่ |
 |
|
|
|
วันที่ 19 เม.ย. 2553 โดย อรอนงค์ อินทรวิจิตร และนรินทร์ กรินชัย |
|
|
|
|
|
|
|
|
ชมรมเซ็กซ์หมู่ |
|
|
|
|
|
หลายเดือนมานี้ "อัญ" รู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ช็อกความรู้สึกความคิด และการดำเนินชีวิตของเอธอให้สั่นคลอนไป จนดูเหมือนสภาพจิตใจจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนต้องเข้ารับการบำบัดจิต เพื่อเรียกสติและความมั่นใจในตัวเองให้กลับมา "อัญ" อยู่ในวัย 25 ปี จบปริญญาตรี ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ตลอดเวลา 4 ปี ที่ทำงานแห่งนี้ เธอคบหากับผู้จัดการหนุ่มในฐานะคู่รัก แต่ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งไปกว่า การไปทานอาหารกลางวันด้วยกันบ้าง นานๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ทั้งเขาและเธอไปมาหาสู่ พ่อแม่พี่น้องในครอบครัวของกันและกันอย่างสม่ำเสมอ จนถึงวันนี้เธอและเขาก็ได้ มีการพูดวางแผนการที่จะแต่งงานกัน หรือเป็นที่รู้ๆ กันว่า ยังๆ สองคนนี้ก็จะต้องแต่งงานกันต่อไป โดยทั่วไปฝ่ายชายคือแฟนของ "อัญ" เป็นผู้ชายสุภาพ หน้าตาเรียบร้อย มีบุคลิกดี การวางตัวในฐานะหัวหน้าของเขาก็เหมาะสมสม่ำเสมอ ไม่มีข้อบกพร่องใดๆ แม้ว่ารอบๆ ตัวเขาจะมีผู้หญิงใต้บังคับบัญชาหลายคนรวมทั้ง "อัญ" และเพื่อนๆ ผู้หญิงที่เรียนมาด้วยกัน และเข้ามาทำงานพร้อมๆ กัน อย่างไรก็ตาม หลายๆ ครั้งมาแล้วที่เธอได้ยินเพื่อนๆ พูดเป็นเชิงล้อเลียนว่า "อัญ" ไม่รู้จักแฟนของตัวเองจริงๆ ว่าเป็นอย่างไร บ้างก็ว่าน่าจะลองติดตาม ดูพฤติกรรมของเขาดูบ้างว่าเป็นอย่างไร ! เธอไม่สนใจมากนัก อาจจะเพราะเป็นคนไม่สนใจเรื่องจุกจิกหรือเพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิง ฉลาดเฉลียวมากนักก็ว่าได้ หรือเพราะเธอซื่อบื้อโง่เง่ารู้ไม่เท่าทันคน "อัญ" เองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอจึงไม่เคยเฉลียวใจในคำพูดเหล่านั้น นอกจากรู้สึกแปลกๆ ที่เพื่อนชอบเย้าแหย่เสมอมา ในจำนวนเพื่อนเขาเพื่อนเธอนั้น ความจริงก็เป็นเพื่อนๆ ร่วมสถาบันกันมาก่อนเรียงพี่เรียงน้องกัน ถึงวันนี้ทุกอย่างในความสัมพันธ์ระหว่างเธอและแฟนก็ยังเหมือนเดิม ในความสัมพันธ์ระหว่างคนรัก ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการจับมือถือแขนกันบ้างในบางครั้ง ที่ออกไปทานข้าวด้วยกัน ยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กัน เขาเองก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเรียกร้องจากเธอในเรื่องนี้ หรือเป็นเพราะเธอเองก็เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัว ไม่ต้องการชิงสุกก่อนห่ามทำให้เขาไม่กล้า เธอรู้สึกมั่นใจในตัวเขา ไม่เคยมีการหึงหวงหวาดระแวงกัน เขาเองก็ดีเสมอต้นเสมอปลาย ได้เริ่มมีการพูดกันถึงเรื่องแต่งงานว่าจะต้องทำอย่างไรกันบ้าง คุยกันว่าควรจะอยู่ที่ไหนหลังแต่งงานแล้ว ยิ่งทำให้ "อัญ" รู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและคนรักกำลังดำเนินไปสู่จุดหมายปลายทาง จนแม้เมื่อหลายๆ ครั้งที่เพื่อนๆ ซึ่งเคยเรียนด้วยกันมา โทรฯมาเปรยๆ ให้ฟังว่าเธอควรรู้จักผู้ชายคนนี้ ให้มากกว่าที่ผ่านมา ! "อัญ" ไม่เข้าใจมากนักว่า เพื่อนๆ ที่ปรากฏแต่เสียงด้วยความหวังดีเหล่านั้น กำลังบอกอะไรเธอ แต่บ่อยๆ ครั้งเข้าเธอก็เริ่มสนใจว่ามันอะไรอยู่เบื้องหลังความหวังดีเหล่านี้ หรือใครอิจฉาความสุขของเธอ "อัญ" เริ่มระแวงคนนอกมากกว่าจะคิดว่า ผู้ชายที่เธอคาดหวังว่าจะแต่งงานด้วยจะมีอะไรผิดปกติไป จากที่เคยครั้งสุดท้ายเมื่อเธอตอบสนองว่า จะไปสืบเรื่องเขาได้อย่างไร ? แล้วคำตอบปริศนาก็ผ่านกลับมา ถึงเสียงผู้หญิงหวังดีบอกเธอว่า "ก็ไปที่อพาร์ทเม้นต์เขาสิ !" ซึ่งเธอไม่เคยคิดจะล่วงละเมิด ความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบพาตัวเข้าไปเสี่ยงกับการอยู่กับเขาตามลำพัง เธอไม่เคยไปที่อพาร์ทเม้นต์ของเขา นอกจากบ้านที่พ่อแม่เขาอยู่กัน แต่วันนี้เธอคิดว่าจะลองไปดู ! เสียงผู้หญิงบอกต่อไปว่า "ถ้าจะไปและให้เขาเปิดประตูนะ ต้องเคาะประตู เป็นจังหวะๆ
ครั้งนี้ อย่าจู่ๆ ไปเคาะเรียก เขาไม่เปิดให้หรอก !" เธอจดจำความหวังดีเหล่านั้นด้วยความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัว สงสัยและไม่สบายใจ ที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่เคยประพฤติ และไม่ชอบจะประพฤติแสดงความอยากรู้อยากเห็น ในสิ่งที่คนรักไม่ได้อนุญาตให้ทำหรือไม่ได้มีการพูดคุยกันก่อน เธอเกรงว่าจะเป็นการละลาบละล้วงเกินไป ที่สำคัญเธอเกรงว่า จะกระทบกระเทือนความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอ แต่จะเพราะแรงจูงใจจากเสียงผู้หญิงที่โทรฯมา ด้วยความหวังดีเหล่านั้น หรือจะเป็นความอยากรู้อยากเห็นตามวิสัยผู้หญิงก็ตามทำให้เธอตัดสินใจที่จะบุกไปพบเขา ในค่ำคืนหนึ่งซึ่งเป็นวันสุดสัปดาห์ เขาอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นต์ที่มีระดับพอสมควร ดูโอ่อ่ากว้างขวาง เมื่อมองจากภายนอก "อัญ" หยุดยืนหน้าประตูห้องด้วยหัวใจระทึก เมื่อหูแว่วเสียงหญิงชายหลายคน กำลังหัวเพราะกันอย่างครื้นเครง ฟังดูเหมือนกำลังมีงานเลี้ยงกันอยู่ภายใน ทำไมเขาจึงไม่ได้เชิญเธอมาร่วมด้วย ? "อัญ" กลั้นใจก่อนจะเคาะประตูเป็นจังหวะๆ ตามที่ได้ยินมา พอสิ้นเสียงจังหวะ เคาะประตูก็เปิดออกเหมือนอัตโนมัติ "อัญ" ยืนตะลึงตัวแข็งไปกับภาพตรงหน้า "คู่หมั้นหมาย" ของเธอเป็นผู้เปิดประตู ข้างหลังถัดเข้าไปเป็นเพื่อนหญิงชายกว่า 10 คน ส่วนใหญ่เธอรู้จักหมด เสียงหัวเราะเงียบงันไปชั่วขณะ อาจจะเพราะ "อัญ" เป็นแขกที่ไม่คาดฝันมาก่อน หรือจะเป็นเพราะหน้าขาวซีด ท่าทางที่ใกล้เป็นลมของ "อัญ" เมื่อเธอตระหนักว่า หญิงชายตรงหน้ากว่า 10 คน ที่กำลังมีงานเลี้ยงอย่างสนุกสนานอยู่ขณะนั้น ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักคนเดียว ! เธอมีอาการ "เบรคแตก" ด้วยความตกใจสุดขีด แต่ก็ถูกแฟนกระชากเข้าไปข้างใน และปิดประตูไว้เพราะเกรงเธอจะกรีดร้องให้ชาวบ้านแตกตื่น "อัญ" รู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว สับสนขัดแย้ง ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างขบขันของทุกคนที่ดังขึ้น หลังจากความเงียบสงัดชั่วอึดใจ "เป็นยังไง ได้เห็นแล้วซินะแม่ตัวดีว่าผู้ชายอย่างฉันเป็นยังไง รู้ไว้เสียด้วย ไม่มีวันที่ฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงหน้าตาจืดชืดอย่างเธอหรอก !" พอได้ยินเสียงเขาคำรามพูดเช่นนั้น "อัญ" ก็ได้สติ หันไปกราดตามองหน้าทุกคนที่คุ้นเคยแต่สิ่งที่เธอทำได้ก็เพียงหลุดคำว่า "ทุเรศ !" แล้วผลุนผลันผลักประตูห้องออกมา ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างเยาะเย้ยสนุกสนาน ของบรรดาสมาชิกเปลือยกายทั้งหลายนั่น ! |
อรอนงค์ อินทรวิจิตร
นรินทร์ กรินชัย |
|
|
|
|
|
|
|
|
[ ที่มา...http://www.elib-online.com/doctors3/sexed_sex07.html ]
|
|
|
URL
Link :
http://www.elib-online.com/doctors3/sexed_sex07.html |
|
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
| |
|
|
